مقدمه
انسان موجودی اجتماعی است و همین اجتماعی بودن او است که او را به سوی گروه و جامعه سوق میدهد انسانها در طول سالهای طولانی وبا تجربه&zwnj هایی که کسب می&zwnj کنند کم&zwnj کم به این نتیجه می&zwnj رسند که چاره&zwnj ای نیست جز اینکه با گروه بودن را بپذیرد و چیزهایی که نتوانسته است بدست بیاورد با مردم وبا جامعه است که میتواندبدست بیاورد ونیازهایش را در اجتماع میتواند برآورده سازد. همه انسانها با تعامل اجتماعی و نقشی که در جامعه دارد میتواند به تعالی انسانی دست یابد وبه شکوفایی برسد. پایه اساسی و سازنده ساختار اجتماع خانواده است. خانواده به عنوان یک نهاد اجتماعی گروهی است که در اجتماعی کردن فرزندان وبرآوردن بعضی از نیازهای دیگر جامعه، مسئولیت اصلی را برعهده دارد. خانواده همیشه عامل اصلی اجتماعی کردن اولیه فرزندان بوده است.
فرد از طریق اجتماعی شدن یاد می&zwnj گیرد در موقعیتهای گوناگون چه چیزی ناپسند است وچه چیزی شایسته است.
بیان مسئله
اجتماعی شدن فرایندی است که کودکان به کمک اعتقادات و معیارهای رفتاری و اخلاقی که فرهنگ جامعه از آنها انتظار دارد را یاد می&zwnj گیرد. این فرایند از تولد انسان آغاز می&zwnj شود و تا زمان مرگ هم ادامه دارد.
هیچ کودکی اجتماعی زاده نمی شود کودک در وهله اول در برخورد با خانواده با مشاهده کردن برخورد آنان با یکدیگر وبا کودک بعضی از برخوردهای آنان را تقلید می&zwnj کند و بعد از خانواده اجتماع است که کودک را می&zwnj سازد و در اجتماع نیز مدرسه بعد از خانواده بیشترین تاثیر را در اجتماعی کردن کودکان دارد.
معیار اندازه&zwnj گیری رشد اجتماعی هر شخصی میزان سازگاری او وروابطی که میتواند با دیگران برقرار کند است. خانواده نقش عمده&zwnj ای در شکل&zwnj گیری رویکردها، ارزشها و باور داشتهای کودک به عهده دارد وبرنوع روابطی که او با نهادهای اجتماعی برقرار میکند تاثیر می&zwnj گذارد. همه پدران و مادران به خاطر سعادت وآینده فرزندانشان تلاش و کوشش می&zwnj کنند تا فرزندان آنها در آینده فردی مفید برای جامعه باشد و فردی با کمالات انسانی بار بیاید. عده&zwnj ای از پدرها ومادرها زندگی وآسایش خود را بخاطرخوشبختی فرزندانشان به خطر می&zwnj اندازد.
یکی از کسانیکه در محیط خانواده بیشتر از سایرین در رشد کودک و اجتماعی کردن کودک نقش اساسی دارد مادر می&zwnj باشد پس از تولد کودک، مادر تنها کسی است که با کودک تماس گسترده&zwnj ای دارد وبیش از هرکس دیگر وقتش را صرف تربیت کودک می&zwnj کند. برخی از مادران در بیرون از خانه کار می&zwnj کنند ودر صورتی که نتوانند ساعاتی از روز را از خود مراقبت کنند یا برای فرزند خود پرستار خصوصی می&zwnj گیرد ویا کودک را درمهدکودک می&zwnj گذارد و مادرانی هم که شاغل نیستند خود به مراقبت فرزند می&zwnj پردازند شاغل بودن مادران ویا خانه&zwnj دار بودن آنها دلیل قطعی برغیر اجتماعی بارآمدن کودکان نمی&zwnj باشد اجتماعی شدن فرزندان به نحوه زندگی آنها و به احتماعی که فرزندان و مادران در آن زندگی می&zwnj کنند وبه نحوه تربیت آنها بستگی دارد.

لینک منبع و پست :http://campiran.ir/project-98410-%d9%be%d8%a7%db%8c%d8%a7%d9%86-%d9%86%d8%a7%d9%85%d9%87-%d9%88-%d9%be%d8%b1%d9%88%da%98%d9%87-%da%a9%d8%a7%d9%85%d9%84-%d8%af%d8%b1-%d9%85%d9%88%d8%b1%d8%af-%d9%85%d8%a7%d8%af%d8%b1/
- ۹۵/۰۵/۲۶